Gdzie leży granica normy?

Mamy już rok 2024 i wydaje się, że wszystko wróciło do normy. My, dorośli mamy już nowe problemy i czas lockdownow powoli odchodzi w niepamięć. Niestety czas nauki zdalnej zostawił na młodym pokoleniu, które wciąż rozwija się trwałe problemy z zakresu zarządzania emocjami i budowania relacji oraz negatywne nawyki cyfrowe. 

 Okres ten zaowocował też wzrostem zaburzeń wtórnych. Gdy dorośli zaczynają mówić bardzo dużo o problemach młodych, braku radzenia sobie ze stresem, depresyjnością itp. – w domu, w szkole, w przestrzeni publicznej, paradoksalnie sprawiają, że młodzież jeszcze bardziej koncentruje się na swoich problemach, doszukując się w obniżonym nastroju czy zmęczeniu symptomów zaburzeń emocjonalnych. Właśnie dlatego, choć powinniśmy wiedzieć, jak rozpoznać zaburzenia, uwaga i działania dorosłych powinny koncentrować się raczej na zapobieganiu problemom.  Nacisk w programach zdrowia psychicznego (też realizowanych podczas lekcji wychowawczych) powinien zostać położony na rozwój umiejętności emocjonalnych i społecznych, czyli na prewencję zaburzeń.

Właśnie dlatego, by uniknąć doszukiwania się wszędzie zaburzeń, warto znać rozwojowe problemy i naturalne wyzwania stojące przed dzieckiem i nastolatkiem. Oto krótki przegląd:

Wiek niemowlęcy, wczesne dzieciństwo.

To czas przede wszystkim intensywnego rozwoju motoryki – chodzenia, rysowania itp. oraz mowy. W tym okresie ważna jest dla rodziców znajomość kluczowych etapów rozwojowych w tym zakresie, ponieważ na rozwoju tych umiejętności bazuje cały dalszy rozwój. 

Przedszkolaki

Głównym zadaniem rozwojowym okresu przedszkolnego jest poszukiwanie autonomii, samodzielnego wykonywania zadań i możliwości podejmowania decyzji. Normą w tym wieku jest wykłócanie się o różne rzeczy i mówienie „nie”, nawet gdy dla wszystkich jest oczywiste, że to nie najlepszy pomysł. Przedszkolak miota się między upieraniem, że jest już „duży” i wszystko potrafi sam, a domaganiem się pomocy w prostych zadaniach. Może udawać, że jest jeszcze dzidziusiem i mówić na poziomie z początków nauki języka (np. „Busia chcie ciuciu”).

Niemal każdemu przedszkolakowi, zwłaszcza jak jest zmęczony, niewyspany, głodny, zestresowany, zdarza się mieć napad złości lub histerii, lecz kontrola nad impulsami powoli się zwiększa. Złość pięciolatka będzie trwała krócej i będzie mniej intensywna niż u dwulatka.

W tym wieku pojawia się też wymyślanie nieprawdopodobnych historii na usprawiedliwianie swoich złych zachowań (typu: „to nie ja to zbiłem, przyszedł złodziej i to zbił)”. Jednocześnie dziecko zaczyna być w stanie rozumieć normy moralne, w tym zasadę by nie kłamać. 

Częste problemy (pozostające w normie):

    • Kłócenie się z rodzicami i wychowawczami w przedszkolu
    • Odmowa wykonania poleceń, mówienie „nie”.
    • Sporadyczne zapady złości/histerii.
    • Marudzenie
    • Wymyślanie nieprawdopodobnych historii na usprawiedliwianie swych zachowań

Fundacja Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii 
wesprzyj, przekazując  1,5% podatku na KRS: 0000386395

Dzieci wczesnoszkolne (do 9 r.ż.)

Dzieci rozpoczynające naukę szkolną nabywają większej samodzielności i odpowiedzialności, jednak zwykle starają się poszerzać zakres swojej wolności poza swoje możliwości, z rezultacie nie radząc sobie z zadaniami, których się podjęły. Potrzebują nadzoru i wsparcia w wykonywaniu obowiązków domowych, szkolnych oraz higieny osobistej. Ponieważ zaczynają rozwiązywać samodzielnie różne problemy i wypróbowywać robienie nowych rzeczy, mogą mieć problem z radzeniem sobie z porażką. 

Przeżywając nieprzyjemne emocje, takie jak złość, frustracja, czy niepokój mogą sobie z nimi nie radzić, wyrażając je w przykry dla otoczenia sposób. 

Jest to też czas pojawiania się rozwojowych lęków – na przykład przed chorobą, śmiercią, odrzuceniem przez grupę rówieśniczą. Potrzebne jest wtedy wsparcie dorosłych, którzy ukazują świat jako zasadniczo bezpieczne miejsce, pełne dobrych ludzi. 

W rozwoju psychospołecznym pojawia się raczej zabawa w niewielkich grupach i nawiązywanie pierwszych przyjaźni i sojuszów, z reguły w grupach jednopłciowych.  Dziecko zaczyna podporządkowywać się grupie i panującym w niej modom.  Ważne jest wspieranie dziecka w wypracowywaniu strategii zachowania akceptacji grupy, jednak w poszanowaniu rodzinnych norm i wartości.  Może być to problemem, jeżeli zachowania służące budowaniu grupy są groźne – np. oglądanie pornografii (wg badań NASK z 2022 r co czwarte dziecko ma kontakt z pornografią przed ukończeniem 10 roku życia, głownie na smartfonach, w szkole), branie udziału w niebezpiecznych wyzwaniach internetowych itp.

Częste problemy:

 

    • Podejmowanie zadań ponad siły

    • Zaniedbywanie obowiązków, higieny osobistej

    • Poddawanie się impulsom

    • Braki w radzeniu sobie z trudnymi emocjami

    • Lęki przed śmiercią, chorobą itp.

    • Akceptacja w grupie zależna od zachowań zagrażających rozwojowi

Dzieci „średnioszkolne” (10-13 r.ż.)

To czas budowania niezależności. Dziecko może przeciwstawiać się rodzicowi, rozpoczynając budowanie swojej tożsamości, niezależnej od rodziców. W zakresie umiejętności społecznych – z jednej strony pojawiają się poważne przyjaźnie, z drugiej konflikty rówieśnicze.  W tym wieku dzieci mają problem z przewidzeniem i prawidłowym rozpoznaniem długofalowych konsekwencji swoich zachowań. Potrzebują wielu wzmocnień pozytywnych, by utrwalały się dobre nawyki i zachowania. Potrzebują też radzenia sobie z porażkami i frustracją w sposób nie zagrażający poczuciu własnej wartości.  Może pojawić się skłonność do ruminacji czyli zamartwiania się różnymi problemami, z czym związane jest zadanie uczenia się radzenia sobie z tym (np. przez odwrócenie uwagi i zajęcie konstruktywnymi zadaniami, sprzyjającymi budowaniu poczucia kompetencji i wartości). To okres kluczowy dla wyuczenia się typowych życiowych umiejętności, takich jak samodzielne sprzątanie, nawiązywanie kontaktów z nowymi osobami. Utrzymuje się tendencja do okłamywania innych w celu uniknięcia konsekwencji zachowań przekraczających normy społeczne, konieczne są rozmowy na ten temat.

Częste problemy:

 

    • Akceptacja w grupie zależna od zachowań zagrażających rozwojowi

    • Konflikty rówieśnicze

    • Zachowania impulsywne, bez myślenia o konsekwencjach

    • Tendencja do zamartwiania się

Nastolatki

Uważają się za w pełni dorosłych, jednak potrzebują wsparcia w podejmowaniu ważnych decyzji, zwłaszcza dotyczących ich zdrowia, czy przyszłego życia. Skłonność do robienia rzeczy pod wpływem impulsu może stwarzać dla nich zagrożenie, czy zostawić trwałe negatywne konsekwencje w ich życiu. 

Najważniejszym zadaniem rozwojowym tego okresu jest zbudowanie własnej tożsamości, określenie kim się jest pod względem światopoglądu, roli społecznej itp.  Miedzy innymi dlatego wśród nastolatków występuje zjawisko testowania przynależności do różnych grup rówieśniczych, eksperymentowania z ubraniem czy fryzurami itp.

Wzmaga się zdolność do planowania i odpowiedzialnego wykonywania swoich obowiązków domowych i szkolnych, jednak pojawiają się wahania nastroju związane z dojrzewaniem hormonalnym. 

W sytuacjach stresujących czy traumatycznych może pojawić się tendencja do radzenia sobie z problemami przez sięganie po używki zmieniające nastrój (nie tylko alkohol czy narkotyki, lecz gry cyfrowe, pornografię, nadmierne zanurzenie w media społecznościowe). Co konkretnie stanie si „poprawiaczem nastroju” zależy przede wszystkim od dostępności i popularności danej używki w grupie odniesienia. Dlatego ważnym zadaniem rozwojowym jest nabywanie umiejętności radzenia sobie z emocjami, frustracją, stresem w zdrowy sposób.

Normalnym jest występowanie kolejnego etapu rebelii i testowania granic wolności. Ponieważ mogą pojawiać się problemy z samokontrolą i panowaniem nad emocjami, nastolatkom mogą zdarzać się napady złości, jednak powinny być zdecydowanie krótsze i mniej intensywne niż u małego dziecka i zakończone samorefleksją (umiejętnością przeanalizowania, co się wydarzyło i wyciągnięcia wniosków). Testowanie granic wolności polega też na łamaniu czy naginaniu ustalonych zasad domowych, po to by sprawdzić, czy rodzice będą zachowywać się konsekwentnie. Dopiero notoryczne łamanie zasad i norm społecznych połączone z brakiem refleksji i wyciągania wniosków oraz prób negocjacji może świadczyć o zaburzeniu opozycyjno- buntowniczym. 

Częste problemy:

 

    • Zachowania impulsywne, bez myślenia o konsekwencjach

    • Zachowania ryzykowne w grupie rówieśniczej

    • Rebelia przeciw autorytetom

    • Testowanie granic

    • Huśtawka nastrojów

Wiek Umiejętności motoryczne Motoryka mała Umiejętności społeczne
1 miesiąc   Śledzi wzrokiem poruszające się przedmioty Uśmiecha się widząc twarz
6 miesięcy Podnosi głowę, przewraca na bok, prostując ręce podnosi głowę i górną część ciała, trzyma głowę nieruchomo Chwyta przedmioty, przenosi je z ręki do ręki,  gaworzy
8 miesięcy Siedzi bez podparcia, czołga się,  raczkuje   Bawi się w „a kuku”, czuje niepokój widząc obcych
Rok Stoi bez podparcia, chodzi,  Wrzuca przedmioty do pojemnika Pije z kubeczka
Półtora roku   Buduje wieżę z 2 klocków drewnianych, pomaga przy ubieraniu go,  Wymawia kilka słów, 
2 lata Biega, wchodzi i schodzi po schodach trzymając się poręczy Buduje wieżę z 6-7 klocków drewnianych, Je samodzielnie, potrafi korzystać z nocnika, potrafi wymówić około 50 słów, rozumie około 1000 
2,5 roku    Sprawnie używa noża i widelca, Potrafi się rozebrać
4 lata Jeździ na rowerku trójkołowym trzyma kredkę „dorosłym” chwytem Mówi używając pełnych zdań
5 lat Chodzi wzdłuż wąskiej linii  Koloruje bez wykraczania poza linie Mówi płynnie w języku ojczystym 

Fundacja Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii 
wesprzyj, przekazując  1,5% podatku na KRS: 0000386395

Możesz też wpłaci darowiznę na fundację:

Fundacja Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii 
ul. Konarskiego 6/4, 61-114 Poznań

Santander 38 1090 1476 0000 0001 1625 0228

Wspieramy Rodziców,
Rodzice wspierają nas.
RAZEM pomagamy chronić dzieci!